Historia szkoły

1908 r. – początki szkoły – nauka w prywatnym domu Andrzeja Stafy
3.11.1946 r. – poświęcenie nowego budynku szkolnego (stara szkoła) 
1.09.1962 r. – pierwszy aparat radiowy darowany przez dyr. RZPW w Rakszawie  
23.01.1963 r. – zakup pierwszego odbiornika telewizyjnego 
1981 r. – powierzenie funkcji dyrektora szkoły Edwardowi Pelcowi, rozpoczęcie prac związanych z  rozbudową szkoły
1.09.1987 r. – oddanie do użytku budynku nowej szkoły
1988/89 –  IV miejsce Jadwigi Kilian w Wojewódzkich Igrzyskach Szachowych 
1.09.1992 r. –  kol. mgr Elżbieta Suszek kolejnym dyrektorem szkoły
13.02.1998 r. – otwarcie pełno wymiarowej sali gimnastycznej
1.09.2001 r. – pierwsze lekcje informatyki w pracowni komputerowej utworzonej na bazie używanych komputerów 
1.09.2002 r. – zmiana na stanowisku dyrektora – kol. mgr Zofia Antosz
kwiecień 2002 r – pierwsze połączenie z siecią Internetu przez łącze ISDN 
1.09.2003 r. – otwarcie nowej stołówki i świetlicy z pełnym wyposażeniem
kwiecień 2004 r. – Monika Dec – ucz. kl. VI laureat konkursu interdyscyplinarnego (blok przedmiotów humanistycznych), Jacek Babiarz – ucz. kl. V laureat konkursu interdyscyplinarnego (blok przedmiotów matematyczno- przyrodniczych), 
październik 2004 r. – Łukasz Gołębiowski – ucz. kl. VI – uczestniczy w wojewódzkim finale biegów przełajowych w Kolbuszowej 
luty 2005 r. – Renata Cisek – ucz. kl. VI finalistka konkursu interdyscyplinarnego (blok przedmiotów humanistycznych), Jacek Babiarz – ucz. kl. VI laureat konkursu interdyscyplinarnego (blok przedmiotów matematyczno- przyrodniczych), 
listopad 2005 r. – wyposażenie szkoły w nowoczesną pracownię komputerową w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego 
kwiecień 2007 r. – Edyta Kurasińska uczennica kl. VI pod opieką pani mgr Barbary Komorowskiej została laureatem  ogólnopolskiego konkursu pt. „W Polsce bije serce świata – a czy Twoje bije dla Polski” 
październik 2007 r. – absolwentka naszej szkoły Aneta Stopyra, uczennica klasy II AE Technikum Ekonomicznego w Łańcucie, odebrała stypendium Prezesa Rady Ministrów i Ministra Edukacji Narodowej – zobacz więcej
październik 2007 r. – Sylwester Sroczyk – ucz. kl. VI – uczestniczy w wojewódzkim finale biegu na 60 m w Rzeszowie 
listopad 2007 r. – uczennica klasy V  Weronika Kukla zakwalifikowała się do wojewódzkiego etapu konkursu matematyczno-przyrodniczego
17.12. 2007 r. – otwarcie w bibliotece szkolnej Multimedialnego Centrum Informacyjnego
październik 2008 r. – Konrad Panek – ucz. kl. IV – uczestniczy w wojewódzkim finale biegów przełajowych w Kolbuszowej 
2-3.05.2009 r. – absolwentka naszej szkoły Monika Sroczyk brązową medalistka Mistrzostw Polski Juniorek i Juniorów w wyciskaniu sztangi – zobacz więcej
23.10.2009 r. – Konrad Panek – ucz. kl. V – uczestniczy w wojewódzkim finale biegów przełajowych w Kolbuszowej 
listopad 2009 r. – zakończenie prac remontowych nowej elewacji szkoły
maj 2010 r.,  marzec 2011- absolwentka naszej szkoły Monika Sroczyk złotą medalistka Mistrzostw Polski Juniorek i Juniorów w wyciskaniu sztangi – zobacz więcej
28.09.2010 r. – Konrad Panek (bieg 1000 m – 9 miejsce) i Dominik Ożóg (rzut piłeczką palantową – 25 miejsce)- uczniowie kl. VI uczestniczą w wojewódzkim finale Indywidualnych Mistrzostw w Lekkiej Atletyce  w Rzeszowie.
listopad 2011 r. – oddanie do użytku środowiskowego przyszkolnego boiska sportowego
22.12.2011 r. – absolwentka naszej szkoły Marta Noga, uczennica klasy III technikum ZSTG w Rakszawie, odebrała stypendium Prezesa Rady Ministrów i Ministra Edukacji Narodowej – zobacz więcej
12.05.2012 r. – Uroczystość nadania szkole imienia Jana Pawła II i poświecenie sztandaru. 
13-14.10.2012 r. – Cztery złote medale Mistrzostw Polski Moniki i Marty Sroczyk – dorobek sportowy 
październik 2012 r. – nasza szkoła jako jedna z 4 w powiecie i 28 w województwie podkarpackim otrzymała pełne wyposażenie do prowadzenia zajęć z wykorzystaniem technologii informacyjno – komunikacyjnych (CYFROWA SZKOŁA).
20.12.2013 r. – Pierwsze w historii gier zespołowych III miejsce chłopców w powiatowym finale piłki ręcznej.
KRONIKA SZKOŁY 
Najstarszym dokumentem znajdującym się w Szkole Podstawowej Nr 3 w Rakszawie są arkusze ocen pochodzące z 1908 roku, które świadczą o istnieniu szkoły podczas zaborów. Nie było wówczas bu­dynku szkolnego a nauka odbywała się w prywatnych domach gospodarskich. Założona w 1908 roku szkoła elementarna o pierwszym stopniu organizacyjnym mieściła się w domu Andrzeja Stafy. W 1919 roku zorganizowano szkołę II stopnia, w której edukacją młodego pokolenia zajmowało się trzech nauczycieli.
Powołany w 1935 roku przez miejscową ludność komitet budowy szkoły rozpoczął przygotowania związane z budową szkoły, lecz na prze­szkodzie stanęła wojna. Po zajęciu Rakszawy w październiku 1939 roku niemieckie władze okupacyjne dokonały aresztowania wszystkich kierow­ników szkół zebranych w Łańcucie pod pretekstem zapoznania ich z za­rządzeniami nowych władz. Naukę szkolną wznowiono we wrześniu 1944 roku. W tym czasie rozpoczęto również prowadzenie kroniki szkolnej, która jest źródłem wielu cennych informacji z zakresu historii szkoły. Z dawnego grona nauczycielskiego pracę podjęła Maria Tryniecka, której powierzono funkcję kierownika szkoły. Ponieważ obowiązkiem szkolnym było objętych 210 uczniów, władze oświatowe skierowały w październiku 1944 roku do pracy w szkole następujących nauczycieli: Waleriana Tropiejkę, Mariana Mokrzyckiego i Walerię Gronowicz. W listopadzie po raz pierwszy wybrano koło rodzicielskie, które pod przewodnictwem Włady­sława Lisa zajęło się zaspokajaniem podstawowych potrzeb szkoły. Szkoła oprócz nauki dziennej prowadziła także wieczorowe kursy dokształcające dla ludności. Z inicjatywy komitetu budowy szkoły wznowiono starania o budowę szkoły i zgromadzono materiały budowlane.
Powojenny rok szkolny rozpoczęto z opóźnieniem z powodu nie przeprowadzenia remontu w wynajętych izbach szkolnych. Powiększył się skład grona nauczycielskiego o osobę pani Rubelowej. Nauczyciele z komitetem rodzicielskim organizowali ciekawe imprezy m. in. „Święty Mikołaj wśród dzieci”. Z wolnych datków po imprezie zebrano 340 zł, które posłano na gwiazdkę dla polskiego żołnierza. Odgrywano też „Jasełka” w sali domu ludowego, z których dochód wysłano na pomoc zimową dla dzieci biednych a resztę przeznaczono na budowę szkoły. W dniu 26 maja po raz pierwszy w szkole tej obchodzono „Dzień Matki”. W kolejnych latach zwiększała się liczba dzieci. Natomiast liczebność grona nauczycielskiego pozostawała bez zmiany do roku 1951. Szczególnie pamiętnym dniem w dziejach tutejszej szkoły był dzień 3 listopada 1946 roku, kiedy odbyło się poświęcenie budynku szkolnego bez którego szkoła istniała dotychczas. Zapanowała wielka radość wśród ludzi, ale największa wśród dzieci szkolnych. Poświęcenie rozpoczęło się uroczystym nabożeństwem. Następnie przy dźwiękach orkiestry pochód udał się na teren szkoły. W pochodzie wzięła udział nie tylko dziatwa szkolna ale ludność i zaproszeni goście. Uroczystość uświetniły: brama powitalna i wizerunek patrona szkoły Macieja Rata­ja widniejący nad drzwiami wejściowymi. Gości witał prezes Wojewódzkiej Młodzieży Wiejskiej WICI Sroka Bronisław. Gośćmi, którzy wzięli udział w uroczystości był: ks. proboszcz Krupa Józef i katecheta ks. Urbanik Józef, pan Starosta, Inspektor Szkolny, Poseł Ludowy p. Burda, p. Świetlik kierownik Szkoły Rolniczej w Wysokiej.
Zaraz po poświęceniu 5 listopada 1946 roku rozpoczęła się nauka w nowym budynku szkolnym w czterech salach lekcyjnych. Dzieci garnęły się do nauki, na zajęciach była frekwencja prawie 100%. Komitet budowy szkoły nie został jeszcze rozwiązany, pracował dalej. Miał w planie zakupić ławki i ogrodzić szkołę.
Dnia 8 kwietnia 1948 roku inspektor szkolny w Łańcucie mianował Czesława Bielca kierownikiem szkoły, którą to funkcję będzie peł­nił do roku 1959. Jedną z sal lekcyjnych przydzielono mu na miesz­kanie, a więc na naukę pozostało trzy sale lekcyjne. Kierownik szkoły przystąpił do gromadzenia funduszy na ogrodzenie budynku szkoły. Z pomocą pośpieszył Wydział Powiatowy w Łańcucie, Urząd Wojewódzki w Rzeszowie, Zarząd Gminy w Żołyni i komitet rodzicielski. Dużą pomoc przy zakładaniu siatki wykazali członkowie komitetu rodzicielskiego przede wszystkim Tryniecki Stanisław, Stopyra Augustyn oraz stróż szkolny Józef Panek. Również w tym roku prowadzono dożywia­nie dzieci szkolnych, którego organizacją zajęły się Maria Bielec – nauczycielka i Karolina Sierżęga – gospodyni wiejska. W dniu 10 grudnia 1949 roku zorganizowany zostaje kurs dla analfabetów, który prowadzą Stefania Woś i Maria Bielec. Następny kurs zorganizowano w 1951 roku, na który uczęszczało 18 osób a do egzaminu zgłosiło się 12 – zdało 10 osób. Do zlikwidowania analfabetyzmu przyczynili się szczególnie Marszałek Wojciech, Kukułka Antoni, Lewicki Julian.
W roku szkolnym 1951/52 powiększyło się grono nauczycieli do 4 osób. Byli to Bielec Czesław, Bielec Maria, Karp Władysława, Michał Jarosz, którego w listopadzie zastąpił Zdeb Jan rodem z Trzebosi. Do szkoły uczęszczało 119 uczniów, a więc w porównaniu z rokiem 1945 (210 uczniów) liczba uczniów wyraźnie się zmniejszyła. W 1950 roku kierownik szkoły Czesław Bielec zainicjował budowę ganku, który staje się konieczny ze względu na brak czwartej sali do nauki oddany został do użytku w 1952 roku.
W grudniu 1952 roku pracę rozpoczęła w tutejszej szkole Zofia Panek (Kiełbasa), która w tej szkole uczyła nieprzerwanie do 1986 roku. W latach 1951-1953 z inicjatywy kierownictwa szkoły dokonano wymiany drewnianej podłogi i sufitu szkoły na żelbetonowe.
Z inicjatywy młodzieży w roku 1957 zorganizowano w szkole spółdziel­nię uczniowską i założono sklepik szkolny z przyborami szkolnymi, którego opiekunem wybrano kierownika szkoły. Dla poprawy warunków pracy nauczycieli we wrześniu 1957 roku wybudowano przy szkole kancelarię. Rok szkolny 1958/59 rozpoczął się w bardzo ciężkich warunkach pod względem liczebności nauczycieli. Przez okres 2 tygodni naukę prowadziło 2 nauczycieli: Bielec Czesław – kierownik szkoły i Kiełbasa Zofia. Po 2 tygodniach do tutejszej szkoły skierowano Irenę Lis. Kierownikiem w ro­ku szkolnym 1959/60 zostaje Matyszek Bolesław, którego w roku następ­nym zastąpił Koszałka Zenon. Nauczycielami są: Kiełbasa Zofia, Sowa Janina, Wawrzaszek Maria, Łebkowska Teresa, Kwolek Edward. Woźną zostaje Panek Maria. Na interwencję ludności do szkoły wrócił na stanowisko kierownika Bielec Czesław po trzyletniej nieobecności. Staraniem kierownika szkoły w dniu l września 1962 r. w budynku szkoły zainstalowano światło elektryczne a następnie w domach prywatnych. Roboty przy wyko­naniu prac elektrycznych wykonała firma Robotnik z Łańcuta.
l września 1962 roku dyrektor RZPW w Rakszawie Józef Greń przywiózł szkole w darze od robotników fabrycznych – aparat radiowy. Było to duże wydarzenie w życiu szkoły. W roku następnym z inicjatywy kierownika szkoły zakupiono do szkoły i użytku publicz­nego aparat telewizyjny. Grono nauczycielskie zadeklarowało kwotę 100 złotych od każdego nauczyciela na ten cel. Jako ciekawostkę należy podać, że: w dniu 23 stycznia 1963 roku udali się do Łańcuta do O.R.S. Bie1ec Czesław, Kwolek Edward i Łebkowska Teresa, którzy podpisali weksle na kwotę 8000 zł. Następnie udali się do Rzeszowa, gdzie zakupiono telewizor. Koszt wraz z zainstalowaniem wyniósł 10.000 złotych. Od dzieci szkolnych zebrano 500 złotych, a resztę pożyczył kierownik szkoły. Spłaceniem pozostałej kwoty zobowiązał się komitet rodzicielski, RZPW i Rada Zakładowa Rakszawie.
Dzięki poparciu przewodniczącego Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej Jana Babiarza doszło do korzystnych przemian w szkole. On to przede wszystkim dopomógł kierownikowi szkoły przy doprowadzeniu światła elektrycznego, a w grudniu 1962 roku i styczniu, lutym 1963 roku zabezpieczając węgiel do szkoły i ludności. W roku szkolnym 1963/64 pracę rozpoczęły Janusz Alfreda (Kuca) i Dudek Zofia. Systematycznie wzbogacano zaopatrzenie szkoły w pomoce dydaktyczne – zakupiono adapter z głośnikiem. W kwietniu 1964 roku Wydział Oświaty przydzielił szkole episkop w nagrodę za pomyślny wynik wizytacji szkoły przep­rowadzonej przez inspektora Alberta Kazimierza. W latach szkolnych 1964-1966 pracę podejmują: Ziemba Halina, Piersiak Kazimiera (Figiela), Anna Gutkowska i Henryk Tokarz. W tych latach wzbogaciła się wyraźnie działalność pozalekcyjna szkoły. Działały następujące organizacje i koła zainteresowań: Szkolne Koło Odbudowy Kraju i Stolicy, Samorząd Uczniowski, Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Koło Matematyczne, Liga Ochrony Przyrody, Polski Czerwony Krzyż, Koło Turystyczno-Krajoznawcze, Koło Recytatorskie, Związek Harcerstwa Polskiego, Szkolna Kasa Oszczędności. l września 1966 roku kierownictwo szkoły powie­rzono Halinie Ziembie, która w ubiegłym roku szkolnym pracowała jako nauczycielka w Wydrzu. W tym roku pracę podjęła też Irena Sroczyk. W pracy dydaktyczno-wychowawczej szkoły uwzględniono obchody 1000­lecia Państwa Polskiego. W tym też roku po raz pierwszy uczniowie szkoły uczęszczali do klasy ósmej.
Część uczniów rekrutowała się z uczniów Szkoły Podstawowej Nr 2 w Rakszawie, którzy w tutejszej szkole mieli możność kontynuo­wania nauki po klasie VII. Interesujących wniosków dostarcza analiza wyników nauczania w latach 1966-1970. Okazuje się, że niepokojąco rośnie procent uczniów nie promowanych. Gdy w roku szkolnym 1966/67 było ich 11 % w stosunku do ogólnej liczby uczniów, to w na­stępnym roku liczba ta zwiększyła się do 15% co stanowi 27 uczniów na ogólną liczbę 174 uczniów szkoły.
Warto wspomnieć, że w roku szkolnym 1969/70 po raz pierwszy z tutejszej szkoły skierowano uczniów do szkół specjalnych decyzją Komisji Selekcyjnej. W roku szkolnym 1967/68 pracę rozpoczęli Longina Miś i Stanisław Miś. W następnym roku pełnienie obowiązków kierownika szkoły powierzono dotychczasowej nauczycielce tej szkoły Irenie Sroczyk. W tym też roku pracę podjęła Czesława Czerkies (Ko­łodziej). W kolejnych latach w tutejszej szkole pracę rozpoczęli Genowefa Dziundzio, Maria Moskwa, Kazimierz Wróbel, Maria Cyran Nowak). Komitet rodzicielski w tym czasie ożywił swoją pracę. Celem zwiększenia funduszy na potrzeby szkoły urządził dwie zabawy dochodowe, z których dochód chciał przeznaczyć na założenie nowego ogrodzenia szkolnego. W pracy wychowawczej szkoły realizowano zasadę „jesteśmy współgospodarzami szkoły i środowiska”. Zwrócono uwagę na prace ­społeczne młodzieży, nauczycieli i rodziców. Wprowadzono po raz pierwszy pasowanie na ucznia klasy I. Zwiększył się też stan czytelnictwa wśród uczniów na jednego ucznia przypadało 29 przeczytanych książek z biblioteki szkolnej. W roku 1972 wszedł nowy system uposażeń nauczycieli, którego celem było podniesienie rangi i autorytetu zawodu nauczycielskiego. Nadmienić trzeba, że rok 1973/74 był okresem wzmo­żonego samokształcenia nauczycieli celem przygotowania się do pełnienia nowych zadań, jakie stanęły przed szkołą.
W tym roku wprowadzono nowe oceny ze sprawowania: wzorowe, ­wyróżniające, dobre, odpowiednie, nie odpowiednie. Uczniowie mogli otrzymać promocję mając oceny niedostateczne. Ważnym wydarzeniem ­w dziejach szkoły był rok 1977, w którym obniżono jej stopień organizacyjny do 4 klas. Zostało 3 nauczycieli: Kiełbasa Zofia – kierownik punktu filialnego, Figiela Kazimiera i Wróbel Kazimierz. Liczba uczniów – 54. Uczniowie klas V-VIII dojeżdżali do SP nr 2 w Rakszawie. Nasza szkoła stała się punktem filialnym Szkoły Podstawowej Nr 2 w Rakszawie, którą prowadziła Jadwiga Filip. W roku szkolnym 1978/79 funkcję kierownika powierzono nauczycielce Kazimierze Figieli, którą to funkcję w latach 1980/81 będzie pełnić na przemian z nauczycie1ką Zofią Kiełbasą. Zaszły też zmiany w gronie nauczycielskim. W roku 1979/80 rozpoczęły pracę w tutejszej szkole Elżbieta Suszek, Alina Napiera1ska (ucząca za Kazimierę Wałczyk) i Anna Urban (Babiarz). Od roku 1981 funkcję dyrektora szkoły powierzono Edwardowi Pelcowi na wniosek komitetu rodzicielskiego i społecznego komitetu  budowy szkoły. Po objęciu funkcji dyrektor szkoły podwyższył stopień organizacyjny szkoły do klasy V. Od momentu objęcia funkcji rozpoczął pracę przy rozbudowie szkoły. Pierwszą pracą, która zainaugurowała budowę szkoły była zwózka piasku. Piasek bezpłatnie przekazała Stefania Decowska w ilości 65 m3. Panowie: Buszta Franciszek, Cisek Kazimierz, Dec Eugeniusz, Sobuś Władysław, Poterek Tadeusz, Kukla Franciszek własnymi ciągnikami przy pomocy innych rodziców w wolną sobotę 20 października 1981 roku zwieźli ten piasek na plac szkolny. W związku z rozbudową szkoły, która prowadzona była w czynie społecznym dyrektor wynajął trzy budynki na naukę: u Alek­sandra Doleckiego, Wilczka Stanisława i Kutra Tadeusza. Ponieważ dwa budynki nie były wykończone rodzice w czynie społecznym ułożyli podłogi, założyli instalację elektryczną i przewieźli sprzęt szkolny z roz­bieranej szkoły.
Nauka odbywała się w bardzo trudnych warunkach przez okres 4 lat. W tym czasie dyrektor zakupił z myślą o nowym budynku szkolnym nowe meble do wszystkich sal lekcyjnych, które złożono w prywatnych budynkach. Dokumentację rozbudowy szkoły i czynów społecznych prowadził dyrektor szkoły. On też był organizatorem prac budowlanych i zajmował się pozyskiwaniem materiałów budowlanych.
W czynach społecznych rodzice i nauczyciele wykonali prace na ogólną wartość: 1.812.350,- zł. Na podkreślenie zasługuje wielkie za­angażowanie komitetu rozbudowy szkoły: Turosz Tadeusz, Buszta Ryszard, Buszta Franciszek, Cisek Kazimiera. Komitet rozbudowy szkoły poniósł koszty w wysokości 181.926 złotych, uzyskanych z zabaw dochodowych. Nauczyciele wraz z uczniami przepracowali 3990 godzin. Wielką pomoc przy rozbudowie szkoły świadczyły RZPW w Rakszawie za pośrednictwem dyrektora Tadeusza Gwizdaka. Uroczyste rozpoczęcie roku szkolnego w nowym budynku szkolnym przy dźwiękach or­kiestry dętej RZPW z udziałem władz wojewódzkich, Kuratora Oświaty i Wychowania Marii Bartman, Naczelnika Gminy Kazimierza Deca, Przewodniczącego Gminnej Rady Narodowej Kazimierza Łosia, Inspektora Oświaty i Wychowania w Rakszawie Kazimierza Korusa i licznie zgromadzonych rodziców odbyło się l września 1987 roku.
W latach 1981-1992 następowały zmiany w składzie osobowym grona nauczycielskiego – pracowali wówczas: Golenia Barbara, Małgorzata Cisek (Mach), Anna Werfel (Stopyra), Wanda Babiarz, Małgorzata Szydło (Walawender), Sroczyk Barbara, Babiarz Jerzy, Wiesław Wawrzaszek, Michno Alicja, Joanna Kraska, Małgorzata Chudzik, Zofia Polasz (Antosz), Agnieszka Kilian, Maria Kus, Zofia Szala, Stanisław Miś, Jerzy Skop, Franciszka Tokarz, Rymkiewicz Zenon, Danuta Pelc, Teresa Korniak, Lucyna Cwynar, Janusz Dziurzyński, Barbara Komorowska, Beata Babiarz, Mariusz Stanio, Zofia Szpila, Małgorzata Wójtowicz, Ewa Sobkowicz, Beata Pelc-Paczocha, Monika Figiela, Anna Augustyn.
W roku szkolnym 1981/82 został wprowadzony nowy regulamin klasyfikowania i promowania uczniów. Zmniejszył się tygodniowy wy­miar pracy nauczycieli z 26 na 22 godziny.
W roku 1982/83  podwyższono stopień organizacyjny szkoły de klasy VI, a w następnym roku do klasy VII. Rok 1987/88  jest pierwszym rokiem nauki z klasami od I-VIII po trzynastoletniej przerwie spowodowanej reorganizacją szkolnictwa podstawowego i rozbudową szkoły. Jako ciekawostkę należy wspomnieć, że największe osiągnięcie szkoły w roku 1988/89 to 4 miejsce Jadwigi Kilian w Wojewódzkich Igrzyskach Szachowych i 3 miejsce debla dziewcząt w Rejonowych Zawodach w Tenisie Stołowym w Kosinie, Kilian Jadwiga.
W roku 1990/91 wprowadzono do szkoły naukę religii. Uczyli: ks. Jacek Ćwikła, ks. Ireneusz Karpiński, ks. dziekan Wiesław Opaliński. ks. Tomasz Surmacz.
25 maja 1992 roku szkoła okryła się żałobą, zmarł nagle długoletni dyrektor szkoły Edward Pelc. Od 25 maja do końca roku szkolnego funkcję dyrektora szkoły powierzono Elżbiecie Suszek, która od września 1992 roku została mianowana dyrektorem szkoły na okres 5 lat po wygraniu konkursu na dyrektora szkoły ogłoszonego przez Urząd Gminy w Rakszawie.
Opracowano na podstawie kroniki szkoły i protokołów posiedzeń Rady Pedagogicznej.